دیفرانسیل عقب یا دیفرانسیل جلو - کدام بهتر است؟

دیفرانسیل عقب و دیفرانسیل جلو دو تا از رایج‌ترین سیستم‌های وسایل نقلیه موتوری امروزه هستند که هر کدام از آن‌ها دارای مزایا و معایب خاص خود هستند.

اگر برای شما هم این سوال پیش آمده که کدام یک از این قالب‌ها نسبت به دیگر برتری دارد و یا اینکه دوست دارید خودروی آینده‌تان از چه سیستمی بهره ببرد، باید گفت که این موضوع تا حد زیادی به تنظیمات و ساخت خود خودرو باز می‌گردد که البته نحوه استفاده مصرف کننده یا همان راننده هم اصلی‌ترین المان برای انتخاب است که کدام سیستم انتقال قدرت مناسب اوست. دیفرانسیل عقب یا دیفرانسیل جلو.

مجموعه رنت ران با ارائه اطلاعات تخصصی در مورد اتومبیل‌های مدرن دنیا در کنار علاقه‌مندان ماشین ایستاده است. برای مشاهده خودروها و اجاره خودرو در تهران و دیگر شهرهای ایران می‌توانید از طریق شرکت اجاره خودرو رنت ران اقدام نمایید. به ادامه مطلب می‌پردازیم.

ماشین دیفرانسیل جلو یا دیفرانسیل عقب به چه معناست؟

اول از همه در نظر داشته باشید که اکثر خودرو‌های مدرنی که در حال حاضر در جهان تولید می‌شوند دارای پیشرانه جلو هستند. به طور معمول در خودرو‌های دیفرانسیل جلو سیستم انتقال قدرت و موتور به طور موازی در جلوی خودرو قرار می‌گیرند. به زبان ساده مکانیسم این ماشین‌ها به گونه‌ایست که خودرو توسط سیستم قدرت‌دهی کشیده می‌شود. اما در مقابل، در ماشین‌های دیفرانسیل عقب قدرت از موتور به چرخ‌های عقبی خودرو منتقل می‌شوند. ساخت اکثر ماشین‌های دیفرانسیل عقب هم به گونه‌ای است که موتور در جلوی ماشین قرار بگیرد. البته مواردی هم وجود دارند که موتور ماشین در میانه یا عقب خودرو باشند که این مورد را بیشتر در ماشین‌های اسپرت‌تر با عملکرد فنی بالا شاهد هستیم.

مزایای ماشین‌های دیفرانسیل جلو

اصلی‌ترین مزیت ماشین‌های دیفرانسیل جلو نسبت به ماشین‌های دیفرانسیل عقب، کشش بهبود یافته آن‌هاست که از توزیع بهینه وزن خودرو ناشی می‌شود. در وسائل نقلیه دیفرانسیل جلو وزن بالای موتور سوار بر چرخ‌های خودرو، باعث می‌شود که چرخ‌ها بتوانند نیروی بیشتری به زمین وارد کنند و به عبارتی خودرو راحت‌تر کشیده شود.

این قدرت کشش اضافی در جاده‌های بی کیفیت یا در شرایط نامساعد برف و باران به کمک راننده می‌آید. در شرایطی خودرو مدام در برف یا چاله گیر می‌کند مکانیزم کشیدن بهتر از هل دادن عمل می‌کند و از این جهت خودرو‌های دیفرانسیل جلو بهینه‌تر هستند. همچنین وارد و یا خارج شدن در جا پارک‌های تنگ و بد دست در خودرو‌های دیفرانسیل جلو کمی راحت‌تر است.

اگر در آستانه یک سفر جاده‌ای در زمستان هستید و به زنجیر چرخ مجهز باشید، می‌توانید با اطمینان خاطر بیشتری به دل جاده بزنید و رانندگی را راحت‌تر مدیریت کنید.

علاوه بر کشش بهتر، ماشین‌های دیفرانسیل جلو فضای بیشتری را در اختیار سرنشینان قرار می‌دهند. دلیل آن‌ هم تا حدودی مشخص است. در اکثر خودرو‌های دیفرانسیل جلو سیستم قدرت دهی در جلوی ماشین خاتمه پیدا می‌کند و در نتیجه فضای بیشتری برای اتاق خودرو باقی می‌ماند. در بیشتر خودرو‌های دیفرانسیل عقب یک تونل مرکزی درنظر گرفته می‌شود که از میان خودرو عبور می‌کند تا شافت محرک را از موتور به چرخ‌های عقب برساند. که البته ماشین‌های دیفرانسیل جلو این محدودیت را نداشته و فضای بیشتری را برای سرنشینان و همینطور حمل بار فراهم می‌کنند.

ساخت خودرو‌های دیفرانسل جلو به مراتب ارزان‌تر است. از آنجایی که سیستم پیشرانه ماشین‌های دیفرانسل جلو یک تکه است، به طبع قطعات کمتری هم در ساخت آن مورد استفاده قرار می‌گیرند و همین موضوع ساخت این خودرو‌ها را ارزان‌تر می‌کند. همچنین این را در نظر داشته باشید که خودرو‌های دیفرانسل جلو به نسبت ماشین‌های دیفرانسیل عقب خودرو‌های سبک‌تری هستند. بنابر‌این می‌توانند از نظر مصرف سوخت هم اقتصادی‌تر باشند. البته مصرف سوخت به عناصر زیادی وابسته است. اما اگر تنها المان وزن خودرو را در نظر بگیریم، ماشین‌های دیفرانسیل جلو برتری دارند. به طور کلی اکثر ماشین‌های اقتصادی دیفرانسیل جلو هستند که فضای بیشتری را در کنار مصرف سوخت کمتر ارائه می‌دهند و همچنین از لحاظ ابعاد کلی خودرو می‌توانند ماشین‌های کوچک‌تری باشند.

معایب ماشین‌های دیفرانسیل جلو

یکی از بزرگ‌ترین معایب ماشین‌های دیفرانسیل جلو هندلینگ یا همان فرمان‌پذیری آن‌هاست. اگر چه کشش آن‌ها در آب و هوای نا مساعد می‌تواند رانندگی را راحت‌تر کند اما دور زدن با آن‌ها به راحتی دور زدن با ماشین‌های دیفرانسیل عقب نیست. اینکه قدرت و تغییر جهت همزمان به چرخ‌های جلو وارد شود فشار زیادی را به ماشین وارد می‌کند و باعث می‌شود که از کیفیت رانندگی کاسته شود. حتی ممکن است که حس کنید در بسیاری از مواقع ماشین به فرمان دادن‌های شما پاسخ نمی‌دهد و در دورزدن‌ها تاخیر را به راحتی حس کنید. این نقص در سرعت‌های بالا بیشتر نمایان می‌شود. خودرو‌های دیفرانسیل جلو از لاستیک‌های جلویی بیش از کار می‌کشند و آن‌ها را فرسوده می‌کنند که این موضوع در بلند‌مدت هزینه‌های بیشتری را برای تعمیر به بار می‌آورد. همچنین در خودرو‌های دیفرانسیل جلو به علت دماغه سنگین خودرو، در شرایط شتاب گرفت و سرعت‌های بالا امکان سر خوردن پشت خودرو به چپ و راست ایجاد می‌شود که ممکن است شرایط از کنترل راننده خارج شده و خطر حادثه را افزایش دهد. در نتیجه، اکثر ماشین‌های اسپرت قدرتمند و پر سرعت چیدمان دیفرانسیل عقب را برای خودرو انتخاب می‌کنند تا کنترل ماشین در سرعت‌های بالا راحت‌تر باشد.

البته با پیشرفت تکنولوژی، خوشبختانه برای خودرو‌های مدرن امروزی، با نصب سیستم کنترل گشتاور الکتریکی این مشکل تا حد زیادی پوشش داده می‌شود تا از ریسک موقعیت‌های خطرناک کاسته شود. به طور کلی در ماشین‌های دیفرانسیل جلو،‌ دامنه کمتری برای چرخش وجود دارد و این موضوع چرخش‌های ۱۸۰ درجه را برای خودرو کمی مشکل می‌کند. به این معنی که خودرو به فضای بیشتری برای دور زدن نیاز پیدا خواهد کرد و در فضای‌های تنگ ممکن مجبور شوید که چند بار فرمان بدهید و ماشین را عقب جلو کنید.

مزایای ماشین‌های دیفرانسیل عقب

اگر بخواهیم از نظر تاریخی این موضوع را بررسی کنیم، ماشین‌های دیفرانسیل عقب بیشترین حضور را در تاریخ صنعت خودرو سازی داشته‌اند. هر چند که این سنت درباره خودرو سازی مدرن قرن ۲۱ صدق نمی‌کند. برای مدت‌ها، دیفرانسیل عقب تنها انتخاب موجود برای شرکت‌ها بود و به همین علت است که بیشتر خودرو‌های کلاسیک، همگی با سیستم پیشرانه عقب به تولید می‌رسیدند.

بزرگترین مزیت ماشین‌های دیفرانسیل عقب این است که هر ست دوتایی از تایر‌ها تنها یک وظیفه را بر عهده دارد: چرخ‌های عقبی قدرت را تامین می‌کنند و چرخ‌های جلویی هدایت خودرو را بر عهده دارند. در نتیجه فرمان‌پذیری ماشین‌های دیفرانسیل عقب به طور چشمگیری از ماشین‌های دیفرانسیل جلو بیشتر است. برای پیچ‌های تند، راننده می‌تواند با وارد کردن نیروی اضافی و کم و زیاد کردن آن در پشت خودرو لغزش ایجاد کند و یا اصطلاحا دریفت بکشد که نظیر آن را در مسابقات رالی و فیلم‌های اکشن می‌توانیم شاهد باشیم. هر چند که اجرا کردن این تکنیک در جاده‌های عمومی غیر قانونی‌است. دلیل انتخاب این چارچوب توسط سازنده‌های ماشین‌های اسپرت و قدرتمند، توازن متعادل قدرت و فرمان‌پذیری این سیستم است.

هرچند کمتر احتمال دارد که از ماشین‌های اسپرت گران قیمت به عنوان یدک کش استفاده شود اما ماشین‌های دیفرانسیل عقب به طور کلی بهتر می‌توانند خودرو‌های دیگر را بکسل کنند و با توجه به اینکه بار کمتری بر روی چرخ‌های جلو قرار دارد، مانور دادن و هدایت کردن واگن یا خودروی بکسل شده راحت‌تر می‌شود. اگر به صنعت خودرو سازی نگاهی بی‌اندازیم متوجه می‌شویم که خودرو‌های دیفرانسیل عقب طراحی‌های منعط‌تری دارند و در آن‌ها موتور خودرو می‌تواند در جلو،‌عقب و یا وسط خودرو قرار بگیرد که هرکدام از این موارد ویژگی‌های خاص و منحصرف به فرد فنی خود را برای خودرو به ارمغان می‌آورند. این درحالی است که در خودرو‌های دیفرانسیل جلو تنها یک گزینه برای قرارگیری موتور قرار دارد و آن هم جلوی خودرو است. همچنین از آنجایی که فشار زیادی به چرخ‌های جلو وارد نمی‌شود، این آزادی برای طراحان و سازنده‌های ماشین‌های دیفرانسیل عقب وجود دارد که موتور‌های بزرگ‌تر و در نتیجه قدرتمند‌تری را در خودرو قرار دهند.

توانایی کنترل قدرت دلیل اصلی انتخاب سدان‌های دیفرانسیل عقب توسط آژانس‌های امنیتی و نیروی ضربتی است. هر چند که در دهه‌های اخیر با استفاده از تکنولوژی تفاوت بین این دو سیستم کمرنگ‌تر شده اما برای تعقیب و گریز دیفرانسیل عقب همچنان حرف اول را می‌زند.

معایب ماشین‌های دیفرانسیل عقب

هرچند که در عملکرد فنی ماشین‌های دیفرانسیل عقب برتری‌های بیشتری را به نسبت ماشین‌های دیفرانسل جلو دارند. اما مسئله کشش آن‌ها همچنان یک نقص باقی می‌ماند. به خصوص در آب و هوای نامساعد برف و باران. آب و هوای بد می‌تواند کنترل ماشین را برای راننده دشوار کند. همچنین کشش کم به این معناست که خودرو‌های دیفرانسیل عقب در سر بالایی‌ها و مسیر‌های گل آلود و آسفالت‌های بی کیفیت، ضعیف‌تر عمل می‌کنند. همچنین بیرون آمدن از جا پارک‌های تنگ ممکن است چالش برانگیز باشد. البته برای این مورد ماشین‌های امروزی حالتی را در نظر گرفته‌اند که به صورت دستی فعال می‌شود و انتقال قدرت را برای سرعت‌های بسیار پایین نرم‌تر می‌کند. داشتن زنجیر چرخ یکی از لازمه‌های ماشین‌های دیفرانسیل عقب است. چرا که ممکن است با کمی برف کنترل خودرو تا حد زیادی سخت شود.

فرآیند ساخت ماشین‌های دیفرانسیل عقب از ماشین‌های دیفرانسیل جلو پیچیده‌تر است. بنابراین این ماشین‌ها از قیمت بالاتری برخودار هستند و به طبع هزینه تعمیر و نگه‌داری آن‌ها هم افزایش پیدا می‌کند. همچنین اکثر کمپانی‌های خودروسازی مدرن که خودرو‌های اقتصادی و کم مصرف تولید می‌کنند، قدرت ساخت این ماشین‌ها را ندارند. همین محدودیت باعث می‌شود تا سازنده این نوع خودرو‌ها دلیل بهتری برای گران‌تر کردن خودروی خود داشته باشند.

کدام بهتر است؟ دیفرانسیل عقب یا دیفرانسیل جلو

جواب این سوال برای هرکسی متفاوت است. اگر به دنبال کشش خوب، فضای زیاد و هزینه‌های اقتصادی باشید ماشین دیفرانسیل جلو انتخاب شماست و اگر عملکرد فنی از لحاظ قدرت و فرمان‌پذیری مد نظر شماست انتخاب شما ماشین‌های دیفرانسیل عقب است. البته در رابطه با فراوانی خودرو، همانطور که قبل‌تر هم گفتیم ماشین‌های پیشرانه جلو بازار را تصاحب کرده‌اند. با این حال ماشین‌باز‌هایی که ماشین را به عشق رانندگی سوار می‌شوند و نه به خاطر جابجایی، به شما دیفرانسیل عقب‌های لوکس و یا اسپرت را پیشنهاد خواهند داد. و البته با هزینه‌های لوکس!